پاک کردن کامل داده ها و رسیدن به پایین ترین دمای ممکن - به نظر می رسد این دو چیز کاملاً متفاوت هستند، اما کاملاً در هم تنیده هستند - ScienceDaily

ریشه های مشکل در این واقعیت نهفته است که ترمودینامیک در قرن نوزدهم برای اشیاء کلاسیک - برای موتورهای بخار، یخچال ها یا تکه های درخشان زغال سنگ - فرموله شد. در آن زمان، مردم هیچ ایده ای در مورد نظریه کوانتومی نداشتند. اگر بخواهیم ترمودینامیک ذرات منفرد را درک کنیم، ابتدا باید نحوه تعامل ترمودینامیک و فیزیک کوانتومی را تجزیه و تحلیل کنیم -- و این دقیقاً همان کاری است که مارکوس هوبر و تیمش انجام دادند.

مارکوس هوبر می گوید: «ما به سرعت متوجه شدیم که برای رسیدن به صفر مطلق لزوماً نیازی به استفاده از انرژی بی نهایت نیست. "این با انرژی محدود نیز امکان پذیر است - اما پس از آن برای انجام آن به زمان بی نهایت طولانی نیاز دارید." تا این مرحله، ملاحظات همچنان با ترمودینامیک کلاسیک، همانطور که از کتاب های درسی می شناسیم، سازگار است. اما پس از آن تیم به جزئیات دیگری که اهمیت بسیار زیادی داشت، برخورد کرد:

در این مرحله، دو نظریه فیزیکی مهم به هم می رسند: نظریه اطلاعات و ترمودینامیک. اما به نظر می رسد که این دو با یکدیگر تناقض دارند: پروفسور مارکوس هوبر از این نظریه توضیح می دهد: "از نظریه اطلاعات، ما به اصطلاح اصل لاندوئر را می دانیم. می گوید که حداقل مقدار انرژی بسیار خاصی برای حذف یک بیت از اطلاعات لازم است." موسسه اتمی TU Wien. با این حال، ترمودینامیک می گوید که برای خنک کردن هر چیزی دقیقاً به صفر مطلق نیاز به مقدار بی نهایت انرژی دارید. اما اگر حذف اطلاعات و خنک کردن به صفر مطلق یکسان هستند - چگونه با هم هماهنگ می شوند؟

کمترین مطلق دمای ممکن 273.15- درجه سانتیگراد است. هرگز نمی توان هر جسمی را دقیقاً تا این دما خنک کرد -- فقط می توان به صفر مطلق نزدیک شد. این قانون سوم ترمودینامیک است.