تیم با حرکت و اتصال اتم ها در میانه محاسبات مشکلات خطا را حل می کند - ScienceDaily
انتشار: اردیبهشت 09، 1401
بروزرسانی: 24 تیر 1404

تیم با حرکت و اتصال اتم ها در میانه محاسبات مشکلات خطا را حل می کند - ScienceDaily

راه حلی که محققان پیاده سازی می کنند نوعی سیستم پشتیبان برای اتم ها و اطلاعات آن ها به نام کد تصحیح خطای کوانتومی ایجاد می کند. محققان از تکنیک جدید خود برای ایجاد بسیاری از این کدهای تصحیح، از جمله آنچه به عنوان کد توریک شناخته می شود، استفاده می کنند و آنها را در سراسر سیستم پخش می کنند.

این کار جدید بر اساس شبیه ساز کوانتومی قابل برنامه ریزی است که آزمایشگاه از سال 2017 در حال توسعه است. محققان قابلیت های جدیدی را به آن اضافه کردند تا به آنها اجازه دهد اتم های درهم تنیده را بدون از دست دادن حالت کوانتومی خود و در حین کار، حرکت دهند.

نکته کلیدی این است که محققان می توانند اطلاعاتی را در مواردی که به عنوان کیوبیت های فوق ریز شناخته می شوند ایجاد و ذخیره کنند. حالت کوانتومی این کیوبیت های قوی تر به طور قابل توجهی بیشتر از کیوبیت های معمولی در سیستم آنها دوام می آورد (چند ثانیه در مقابل میکروثانیه). این به آن ها زمان لازم را می دهد تا آنها را با کیوبیت های دیگر، حتی با کیوبیت های دور، درهم ببندند تا بتوانند حالت های پیچیده ای از اتم های درهم تنیده ایجاد کنند.

میخائیل لوکین، استاد فیزیک جورج واسمر لورت، یکی از مدیران ابتکار کوانتومی هاروارد، و یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه، می گوید: «دلیل اینکه ساخت رایانه های کوانتومی در مقیاس بزرگ سخت است، این است که در نهایت دچار خطا می شوید». یکی از راه های کاهش این خطاها این است که کیوبیت های خود را بهتر و بهتر کنید، اما روش دیگر سیستماتیک تر و در نهایت عملی تر انجام کاری است که به آن تصحیح خطای کوانتومی می گویند. خطاها در طول فرآیند محاسبات شما با افزونگی."

لوکین گفت: «در کوتاه مدت، اساساً می توانیم از این روش جدید به عنوان نوعی جعبه شنی استفاده کنیم که در آن واقعاً شروع به توسعه روش های عملی برای تصحیح خطا و کاوش الگوریتم های کوانتومی خواهیم کرد.» "همین الان [in terms of getting to large-scale, useful quantum computers]من می توانم بگویم آن قدر از کوه بالا رفته ایم که ببینیم قله کجاست و اکنون می توانیم مسیری را از جایی که هستیم به بالاترین قله ببینیم.»



منبع در حال حاضر، Bluvstein و همکارانش از این معماری برای تولید یک کامپیوتر کوانتومی قابل برنامه ریزی و تصحیح کننده خطا استفاده کرده اند که با 24 کیوبیت کار می کند و در حال برنامه ریزی برای افزایش مقیاس هستند. این سیستم مبنایی برای دیدگاه آنها از یک پردازنده کوانتومی شده است.

چیزی که این رویکرد را ممکن می سازد این است که تیم روش جدیدی را توسعه داده است که در آن هر کیوبیت می تواند به هر کیوبیت دیگری در صورت تقاضا متصل شود. این امر از طریق درهم تنیدگی یا آنچه انیشتین آن را "عمل شبح وار از راه دور" می نامد اتفاق می افتد. در این زمینه، دو اتم به هم متصل می شوند و می توانند اطلاعات را بدون توجه به اینکه چقدر از هم دور باشند، مبادله کنند. این پدیده همان چیزی است که کامپیوترهای کوانتومی را بسیار قدرتمند می کند.

تحقیقات قبلی در سیستم های کوانتومی نشان داد که وقتی فرآیند محاسبات شروع می شود، اتم ها یا کیوبیت ها در موقعیت های خود گیر می کنند و فقط با کیوبیت های نزدیک تعامل می کنند و انواع محاسبات و شبیه سازی های کوانتومی را که می توان بین آنها انجام داد محدود می کند.

این توانایی به هم زدن کیوبیت ها (ساختمان های اساسی کامپیوترهای کوانتومی و منبع قدرت پردازش عظیم آنها) در طول فرآیند محاسباتی در حالی که حالت کوانتومی آنها حفظ می شود، به طور چشمگیری قابلیت های پردازش را گسترش می دهد و امکان تصحیح خود خطاها را فراهم می کند. رفع این مانع، گامی بزرگ به سوی ساخت ماشین هایی در مقیاس بزرگ است که از ویژگی های عجیب مکانیک کوانتومی استفاده می کنند و نوید می دهند که پیشرفت هایی در دنیای واقعی در علم مواد، فناوری های ارتباطی، مالی و بسیاری از زمینه های دیگر ایجاد کنند.

در محاسبات کلاسیک، تصحیح خطا با کپی کردن اطلاعات از یک رقم باینری یا بیت انجام می شود تا مشخص شود چه زمانی و کجا شکست خورده است. به عنوان مثال، یک بیت از 0 را می توان سه بار کپی کرد تا 000 را بخواند. ناگهان، وقتی 001 را می خواند، مشخص می شود که خطا کجاست و می توان آن را اصلاح کرد. محدودیت اساسی مکانیک کوانتومی این است که اطلاعات را نمی توان کپی کرد و تصحیح خطا را دشوار می کند.

ساختن هواپیما در حین پرواز معمولاً برای اکثر افراد هدف نیست، اما برای تیمی از فیزیکدانان به رهبری هاروارد، این ایده کلی ممکن است کلیدی برای ساختن کامپیوترهای کوانتومی در مقیاس بزرگ باشد.

بلووستین گفت: «این درهم تنیدگی می تواند حجم زیادی از اطلاعات را ذخیره و پردازش کند.

در مقاله جدید در طبیعتتیم تحقیقاتی که شامل همکاران QuEra Computing، MIT و دانشگاه اینسبروک است، رویکرد جدیدی را برای پردازش اطلاعات کوانتومی ایجاد کرد که به آنها اجازه می دهد به صورت پویا چینش اتم ها را در سیستم خود با حرکت و اتصال آنها به یکدیگر تغییر دهند. در میانه محاسبات

دولو گفت: «ایده کلیدی این است که ما می خواهیم یک کیوبیت اطلاعات را برداریم و آن را تا حد امکان به صورت غیرمحلی در بسیاری از کیوبیت ها پخش کنیم، به طوری که اگر هر یک از این کیوبیت ها از کار بیفتد، در واقع بر کل وضعیت آنقدر تأثیر نمی گذارد». Bluvstein، یک دانشجوی فارغ التحصیل در بخش فیزیک از گروه Lukin که رهبری این کار را بر عهده داشت.

کل فرآیند به این صورت است: محققان یک جفت اولیه کیوبیت ها را انجام می دهند، یک لیزر سراسری را از سیستم خود پالس می کنند تا یک دروازه کوانتومی ایجاد کنند که این جفت ها را در هم می پیچد، و سپس اطلاعات این جفت را در کیوبیت های فوق ریز ذخیره می کنند. سپس، با استفاده از یک آرایه دوبعدی از پرتوهای لیزر متمرکز جداگانه به نام انبرک نوری، این کیوبیت ها را به جفت های جدیدی با اتم های دیگر در سیستم منتقل می کنند تا آنها را نیز در هم ببندند. آنها مراحل را در هر الگوی که می خواهند تکرار می کنند تا انواع مختلف مدارهای کوانتومی را برای اجرای الگوریتم های مختلف ایجاد کنند. در نهایت، همه اتم ها در یک حالت به اصطلاح خوشه ای به هم متصل می شوند و به اندازه کافی پخش می شوند تا در صورت بروز خطا بتوانند به عنوان پشتیبان برای یکدیگر عمل کنند.